Sinema tarihinin kara film türünün ilk örneklerinden. Alanında tam bir klasik.
Alan Ladd ve Veronica Lake ikilisinin en ünlü filmi.——Bu film, Raymond Chandler’ın bir ortak çalışanı olmayan ilk eksiksiz ve orijinal senaryosuydu. Film, Mart 1945’te, senaryosu tamamlanmadan aceleyle çekime alındı, çünkü Alan Ladd askerlik hizmetine geri çağrılmıştı. 1943’te Ladd, hastalık nedeniyle onurlu bir şekilde taburcu edilmeden önce ABD Ordusunda on ay hizmet etmişti. Ancak, yakın zamanda 1-A (yani “hizmete uygun”) olarak yeniden sınıflandırılmıştı ve Mayıs 1945’te yeniden göreve başlayacaktı. Bu, Raymond Chandler’ın senaryoyu bitirmek için acelesi olduğu anlamına geliyordu, bu yüzden film acil olarak tamamlanmak zorundaydı. (Sonunda, Ladd dahil olmak üzere 30 yaş ve üzerindeki tüm erkekler yükümlülükten kurtulacaktır.) “Paramount” ekibi, Raymond Chandler’a senaryonun geri kalanını bir an önce teslim etmezse stüdyonun tüm geleceğinin tehlikede olacağını söyledi. Bir teşvik olarak, stüdyo ona acele etmesi ve senaryoyu bitirmesi için 5.000 $ bonus teklif etti. Ancak bu, Chandler’ın bir “rüşvet”, itibarına bir hakaret ve mantıklı sonun stüdyo tarafından zaten tehlikeye atıldığı bir senaryoyu bitirmesi için ona daha fazla baskı yapmanın bir yolu olarak gördüğü için geri tepti. Raymond Chandler senaryoyu evden yazmakta ısrar etti. Yazmasına yardımcı olduğu için alkole güveniyordu. Ayrıca, yükümlülüğünü yerine getirmek için ihtiyaç duyacağı gereksinimlerin bir listesini de sundu. Bunlar arasında “gündüz- gece evin dışında her zaman hazır iki Cadillac limuzini-biri eşi için”, “altı sekreter” ve “gündüz ofisime, geceleri stüdyo santraline ve evime her zaman açık olan doğrudan bir telefon hattı” vardı.—–Will Wright / Dad Newell, yaşının 57 olduğunu söylüyor. Bu onun gerçek yaşıydı. Kıdemli bir karakter oyuncusu, onun ellili ve altmışlı yılların başındaki popüler TV şovlarında çok tanıdık bir yüzdü.———–Johnny bungalova yaklaştığında, parti müdavimleri “Ac-Cent-Tchu-Ate the Positive” şarkısını söylüyor. 1944’te Johnny Mercer tarafından yazılıp seslendirilen şarkı, İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesini sabırsızlıkla bekleyen ve savaş sonrası Amerika’nın ruh halini belirlemeye yardımcı olan popüler bir şarkıydı. Yıllar sonra, bu şarkı 1950’li bir ortamın havasını ayarlamak için Los Angeles Sırları (1997) filminde kullanıldı.——–“The Screen Guild Theatre”, 21 Nisan 1949’da filmin 30 dakikalık bir radyo uyarlamasını yayınladı ve Veronica Lake ve Alan Ladd film rollerini yeniden canlandırdı.———-Alan Ladd ve Veronica Lake’in dördüncü eşleşmesi, ancak “Star Spangled Rhythm (1942)” filminde sadece küçük rollerde yer almışlardır.———-Raymond Chandler, Veronica Lake’in Joyce Harwood rolündeki performansından memnun değildi. Aktristen “Bayan Moronica Lake” olarak söz etti ve bir mektupta şikayet etti: “İyi olduğu tek an, ağzını kapalı tuttuğu ve gizemli göründüğü zamandır. Beyni varmış gibi davranmaya çalıştığı anda yere yığılıyor. Onu mahvettiği için kesmek zorunda kaldığımız sahneler! Ve onun tedirgin göründüğünü gösteren üç korkunç yakın çekim, bende öğle yemeğimi çitin üzerinden atmak istememe neden oluyor.”————Veronica Lake’in Alan Ladd’ın karşısında rol alması için seçilmesinin nedenlerinden biri de boyuydu. Ladd oldukça kısa bir başrol oyuncusuydu (1,68) ve Lake’in benzer şekilde kısa boyu yapımcıların karşılaştırma yaparak Ladd’i daha uzun göstermek zorunda olmadığı anlamına geliyordu. Aynı zamanda, Ladd, filmde karısını oynayan Doris Dowling’in neredeyse kendisi kadar uzun olmasına biraz bozuldu. Yapımcılar, bir çok sahnede Dowling’i oturtarak ya da yatırarak Ladd’ı yatıştırdı.———–Filmdeki arabaların çoğunun ön camlarında “B” etiketi var. Bu, benzinin savaş zamanı karnesinin bir yansımasıdır. Gaz öncelikle kauçuktan tasarruf etmek için karneye bağlandı, çünkü Japonya Çinhindi, Malezya ve Endonezya’yı işgal etmişti (Ham petrolün deniz yoluyla taşınmasının yerini almak üzere Teksas’tan bir boru hattı inşa edilene kadar Doğu Kıyısında gaz sıkıntısı vardı). B etiketi, ikinci en düşük kategoriydi ve sahibine haftada yalnızca sekiz galon gaz hakkı verdi.—————Oteldeki radyoda Morrison’ın tarifi verildiğinde, eksik olan tek şey şüphelinin boyuydu – muhtemelen boyu 1,68 olan yıldız Alan Ladd’ı utandırmaktan kaçınmak için belirtilmediği düşünülür.———Filmin gösterimi sonrasında işlenen bir cinayet davası da gündemi uzun süre meşgul etmiştir. Elizabeth Short isimli bir kadın “The Black Dahlia” lakabını sık sık gittiği bir Long Beach barındaki bir barmenden aldı. Bu film sokağın aşağısındaki bir tiyatroda oynuyordu ve barmen ismi yanlış yazmıştı. The Black Dahlia takma adını alan Elizabeth saçına bir zambak çiçeği de takardı. Ertesi yıl öldürüldü (1947). Yerel gazeteler, davaya “The Black Dahlia” adını verdi. Cinayet davası hiç bir zaman çözülemedi. Bu konuda The Black Dahlia (2006) isimli film yapıldı.——————-YAZININ BU BÖLÜMÜ SPOİLER İÇERMEKTEDİR.——————-Alan Ladd ile onu kaçıran iki haydut arasındaki kavga sahnesinden hemen sonra, haydutlardan birinin kırık bacağını yuvarlak bir küvete batırdığı görülüyor. Senaryoda bu yoktu; aktör aslında kavgayı çekerken bacağını kırmıştı ve senarist Raymond Chandler’a danışmadan, yönetmen George Marshall senaryoyu karakterin de bacağını kırmış olarak yeniden yazdı.—————-Raymond Chandler tarafından yazılan orijinal sonuç, katil olarak Buzz’a sahipti. Ancak, film İkinci Dünya Savaşı’nın sonuna çok yakın bir zamanda vizyona girdiğinden, Donanma geri dönen bir gazinin katil olarak gösterilmemesini tercih etti. Bu nedenle son farklı bir katil için yeniden yazılmıştır.—————Raymond Chandler, bir Amerikan askerini küçük düşürmekten kaçınmak için Deniz Kuvvetleri Komutanlığı’nın onu senaryonun sonunu değiştirmeye zorlamasından oldukça hayal kırıklığına uğradı. Chandler’ın orijinal sonu, Buzz’ı katil olarak belirledi, ancak savaş yaralanmaları ve İkinci Dünya Savaşı’nın onun üzerindeki psikolojik etkisi nedeniyle eylemlerinden büyük ölçüde sorumlu tutulmadan bitiyordu. Filmin vizyona girmesinden birkaç hafta sonra Chandler, “Donanma Departmanı’nın hikayeye yaptığı şey, bana katili değiştirmemi ve dolayısıyla oldukça orijinal bir fikirden rutin bir eşek şakası yapmamı sağlamak gibi küçük bir şeydi. Yazdığım şey bir hikayeydi. büyük ve meşru bir öfkenin stresi altında dostunun karısını öldüren sonra aklını kaçıran ve her şeyi unutan adam; sonra mükemmel bir dürüstlükle arkadaşının bir sıkıntıdan kurtulmasına yardım etmek için elinden geleni yaptı, sonra kendini kısmi hatırlamaya neden olan bir dizi durumun içinde buldu.Zavallı adam, başkalarına katilin kim olduğunu açıklığa kavuşturacak kadar hatırladı.