Birisi şu şekilde yazmış:

Bu filmi, bir şeyin parçası olarak kendini tanımlamaya çalışmanın içerdiği tehlikeler, bir gruba/insanlara/ulusa/kabileye ait olma isteğinin yol açabileceği körlük hakkında bir uyarı olarak okudum. Dedektif Gold’un radikalleşme yolculuğunun biraz aceleye getirilmiş gibi hissettirdiğini hissettim, ancak bu aynı zamanda amaç da olabilir: bize bir yuva, bir ülke, bir kimlik arayan insanların aşırılıkçı gruplar tarafından kolayca manipüle edilebileceğini göstermek.

Sonu çok kasvetli ve umutsuz. Dedektif Gold, araştırdığı şeker dükkanı cinayetiyle bağlantılı olduğu iddia edilen neo-nazilere karşı şiddet içeren bir suç işlemeye yönlendirildikten sonra, daha sonra ‘kendi halkı’, yani (manipüle edildiği) umutsuzca ait hissettiği Siyonist grup tarafından şantaj yapılır. Onun bir polis olarak prensiplerine (muhtemelen ‘gerçek kimliğinin’ en büyük parçası olan) ve ‘gerçek ailesine’ (partneri Sullivan’ın filmin başlarında söylediği gibi) ihanet etmesini istiyorlar, ki bunu zaten uyuşturucu baskınında ekibini hayal kırıklığına uğratarak yapmıştır (bu da sonunda Sullivan’ın hayatına mal olmuştur).

Gold sonunda polis ofisine girdiğinde yıkılır ve “Cinayet Masası’ndan ayrıldığını” duyar. Ancak o zaman son yumruk atılır: Şekerleme dükkanındaki cinayet aslında büyük bir neo-nazi komplosunun parçası değildi, sadece bir soygundu. Gold, bu aşırılıkçı grup tarafından anti-semitik komplo teorilerinin tavşan deliğine çekilmiş, kişisel hayatı ve kimliğiyle ilgili anlam, ipucu ve bağlantılar aramıştır; ancak bunlar yoktur. “Müşterilerle birlikte olmaya” başlamıştır.

Bunu düşündükten sonra, Siyonistlerin manipülasyonunun, Gold’u cezbetmek için gerçekte bir hile olup olmadığı konusunda hala büyük bir soruyla baş başa kalıyorum. Kafamda iki belirgin olasılık var:

Siyonist grup, yaşlı kadının öldürülmesinin neo-Naziler tarafından düzenlenen bir anti-semitik komplonun parçası olduğuna gerçekten inanıyordu. Bu durumda, Siyonistlerin Gold’u manipüle etmesi oldukça incelikliydi: Bir Yahudi olarak kimlik duygusunu harekete geçirebilmek için onu davaya atamak için bazı ipleri çektiler, ancak yalnızca şantaj kısmı gerçekten bir ‘tuzak’tı. Bu durumda yöntemleri açıkça hala şüpheli olsa da, halklarının bir neo-Nazi grubu tarafından saldırı tehlikesi altında olduğuna ikna oldukları için, motivasyonlarının haklı olduğunu iddia edebilirsiniz.

Siyonistler bunun sadece bir soygun olduğunu ve tüm olayın ayrıntılı bir kurgu olduğunu en başından beri biliyorlardı: suç mahallindeki babanın Gold’un duyabileceği şekilde “asla bitmez” demesi, kurbanın aile evinin dışındaki çatıya ‘Grofasz’ notunu bırakması, kütüphanede bırakılan ve onu kendi gruplarına götüren 212 grubuna dair ipucu vb. Bu senaryoda, ek bir aldatma ölçeği var: sadece Yahudi kimliğini kullanmakla kalmıyorlar, ayrıca onu gerçekten cezbetmek için sahte bir neo-nazi komplosu da yaratıyorlar. Yöntemleri ve güdüleri o zaman çok daha belirsiz hale geliyor, çünkü neo-nazi bir gruptan hiçbir zaman tehdit gelmediğini biliyorlardı.

Her iki durumda da grup, işlerini yürütmesi için Gold’u manipüle etti ve filmin sonunda onun benlik duygusu tamamen paramparça oldu.
Ancak ikinci durumda, aslında bunun üzerine onun için aktif olarak bir aldatmaca yaratmış olacaklardı. Bu yüzden, hem olay örgüsü hem de tematik olarak hangi yorumu takip ettiğinizin oldukça önemli olduğunu düşünüyorum, çünkü Siyonist grubun amaçlarının ne olduğu ve onlar hakkında nasıl düşünmemiz gerektiği konusunda ışık tutuyor.