Black Widow, Nunnally Johnson tarafından yazılan ve yönetilen, Ginger Rogers, Van Heflin, Gene Tierney ve George Raft’ın oynadığı kara film unsurlarına sahip gizem filmidir. Patrick Quentin’in 1952 yılında yazdığı Black Widow romanından uyarlandı. 20th Century Fox, 1952’de romanın film haklarını satın aldı. Stüdyo başkanı Darryl Zanuck, projeyi Bir Milyonerle Nasıl Evlenirim (1953) filminin senaryosunu yazan Nunnally Johnson’a verdi. Johnson daha sonra yönetmen olarak ilk çıkışını Gregory Peck’in oynadığı Night People’da (1954) yaptı ve Peck, Black Widow’un erkek başrol oyuncusu olarak düşünüldü, ancak sonrasında William Holden adı geçse de rol Van Helflin tarafından oynandı. Johnson filmin “Gerilim filmlerinin All About Eve” olacağını söyledi. “————-

Nunnally Johnson’ın, gösterişli tiyatro oyuncusu Carlotta Marin rolü için ilk tercihi gösterişli tiyatro oyuncusu Tallulah Bankhead idi. Bankhead rolü çok küçük bularak reddetmişti; ardından rolle ilgilenmeyen Joan Crawford’a teklif yapıldı. Bunun üzerine teklif bir şekilde Ginger Rogers’a sunuldu (Johnson’ın 1952 yapımı We’re Not Married!’deki baş rolü de Bankhead tarafından reddedilmişti ve yerine Ginger Rogers oynamıştı). Rogers, Black Widow’da en yüksek ücreti aldı.—————-
Johnson’ın Nanny Ordway rolü için ilk tercihi, 20th Century Fox -kontratlı Maggie McNamara, rolde yer aldı, ancak kısa süre sonra hastalık yüzünden kadrodan ayrıldı ve Three Coins in the Fountain’da başrolü paylaştığı Jean Peters’ın onun yerini alması bekleniyordu. Bu gerçekleşmedi, Nanny Ordway’in rolü, nihayetinde eski çocuk yıldız (20th Century Fox’ta) Peggy Ann Garner’a kısa bir sinema dönüşü sağlayacaktı. Johnson, New York’ta Black Widow’un mekan görüntülerini denetlerken, dokuz yıl önce Junior Miss’de birlikte çalıştığı Garner ile yolları kesişen görüntü yönetmeni Charles G. Clarke’ın tavsiyesi üzerine Garner’ı Black Widow için test etmişti. Johnson, Garner’ı kadroya böyle aldığını söyledi ve “çok pişmanım… o yorucu küçük bir kızdı. İnsanı yoran bir kadındı.” şeklinde tanımladı.—————

Johnson, soruşturmacı bir polis memuru rolü için alışıldık tiplemesine karşı oynaması amacıyla gangster film ikonu George Raft’ı işe aldı.————-

Johnson’a göre, Raft sette tam anlamıyla oyunculuğunu ortaya çıkardı ve elli dört yaşında olmasına rağmen otuz dokuz yaşında olduğundan daha büyük görünmüyordu. Johnson, bir demecinde “Raft repliklerini çok iyi öğreniyor… özellikle sadece bir oyuncu değil, o döneme çok uygun bir kişilikti. Hatırlarsanız, bu sefer kendisinden çok memnun olduğunu hissetti çünkü iyi rolde (polis) bir oyuncuyu canlandırdı. Hukuk tarafındaydı. Birlikte olmak için iyi bir adam rolündeydi.” dedi.—————

Film gösterime girdiğinde, The New York Times film eleştirmeni Bosley Crowther senaryoyu ve oyuncuları vasat buldu ve “Dün Roxy’de keşfedilen Black Widow orta derecede merak uyandırıcı ve üzerinde oldukça fazla oynanmış bir film.Bu sadece CinemaScope ekranına yayılmış ve olduğundan daha önemli görünmesi için süslü bir oyuncu kadrosu tarafından gerçekleştirilen ortalama bir hortlak.. Bayan Garner’ın bir şeftali çiçeği büyüsüyle pes etme çabaları yapmacıklıkla gölgeleniyor. Ve onun açgözlü ve acımasız küçük bir cadı olabileceği fikri ortaya çıktığında buna inanmak güç… Ve son olarak, Ginger Rogers’ın canlandırdığı tiz ve kalitesiz karakter -zehirli dilli bir Broadway oyuncusu- kayıtsızca yazılıyor ve oynanıyor. Rogers’ın elbise dışında her şeyi sergileyebildiğine inanıyorum. Poker yüzlü bir dedektif olarak George Raft da düz bir kayıtsızlıkla hareket ediyor ve Gene Tierney ve Reginald Gardiner rollerini zar zor oynuyor.”—————-

Film eleştirmeni Dennis Schwartz, 2011’de filmi eleştirdi ve “Bu, Ginger Rogers ve Peggy Ann Garner’ın tiz performanslarıyla kayıtsız bir şekilde yazılmış, temposu düşük ve abartılı bir hikaye. B-film suç draması. Türüne daha iyi hizmet verebilirdi. Bazı dolgu sahneleri kesilmiş ucuz bir yapım.”—————

Ancak Craig Butler, AllMovie için yaptığı incelemede, filmi “eğlenceli” olarak nitelendiriyor ve “sinematografinin genellikle çarpıcı olduğunu” belirtiyor. Bazı “harika diyaloglara” atıfta bulunuyor, “film güzel, sabit bir akışta ilerliyor”. Garner ve Rogers’ı övüyor ve Rogers’ın “çarpıcı performansına” dikkat çekiyor.