Bu bir hukuk filmi. Adalet dersi veren bir hukuk filmi.
Her şeyden önce çok insani bir film.
Göz dolduruyor, etkiliyor ve filmin her ama her karesinde, kendinizi bu inanılmaz gerçekçi çekimin içerisinde buluyorsunuz.

Gerçeği bulmaları ve karar vermeleri için bir araya getirilmiş 12 jüri üyesi var. Hepsi erkek. (öhöm) 😉
Mekanı ve kişileri sınırlandırarak olaylara büyük bir yoğunluk ve gerilim kazandırılmış!
Tek bir odada sadece diyaloglara dayalı gerilim olur mu demeyin.

Diyaloglar kusursuz, tahmin edilemeyenleri mükemmel bir şekilde aktarıyor ve çok sayıda sözlü savaşla gerilim yaratıyor.

Zaten senaryo başlı başına çok zor koşullar yaratıyor ; yılın en sıcak günü ve jüri odasındaki klima çalışmıyor!!

Erkek jüri üyelerin ; karakterleri, farklı ideolojileri, ön yargıları ve egoları çatıştığında, o dar mekanda ortaya çıkan sürprizler kadar… sinirleri ve ruh hallerini yıpratan durumlar da çıkıyor.

Aksiyon yalnızca tek bir odada gerçekleştiği ve gerçek zamanlıymış gibi hissettirdiğinden tek bir sahnesini dahi kaçırmamak için, gözünüzü ayırmadan izliyorsunuz.

Yönetmen Sidney Lumet’in ilk filmiymiş! İlk filmi olduğuna inanamadım!

Bu müthiş yönetmen incelikli kamera çalışmasına mı, mekansal sınırlamaları maksimuma çıkarmış olmasına mı, durumun baskısını ve grup dinamiklerindeki sürekli değişimleri ustaca aktarmada ki başarısına mı… hangisine hayran kalacağımı şaşırdım!

Olay örgüsünde görsel geriye dönüşler olmadan ve kamera cilveleri olmadan, son derece etkileyici, zekice kotarılmış ve sağlam oyunculuklarıyla da büyüleyen bir film.

İzlemeyen kendine film severim demesin:))